ගමේ පල්ලියේ
ගීතිකා ඇසුනා
කුරුසෙටත් ඉහළින්
තරුවක් දිලුණා
අඩක් පෑයූ සඳක් අහසේ
කලු වලාවක් එක්ක වැහුණා...//
ගීතිකා හඬ...
දසන් රැඳුණා
අල්තාරේ මත...
පහන් දැවුණා
පුංචි උන්ගේ...
නෙත් පියන් පත්,
යොමාගෙන දිලි දිලී තිබුණා
වඳින පුදන අදහන තැන
දනින් වැටී නමදින තැන
මට කියාපන්...
උඹලා... කොහොමද ,මා හැර දා ගියේ...
මරණය ස්වර්ගය කැටි කොට
ආගම ජාතිය ගැති කොට
මට කියාපන්...
මිනිසුන් කොහොමද නොමිනිසුන් වුණේ...
ගමේ පල්ලියේ
ගීතිකා ඇසුනා
කුරුසෙටත් ඉහළින්
තරුවක් දිලුණා
අඩක් පෑයූ සඳක් අහසේ
කලු වලාවක් එක්ක වැහුණා...//
මාසෙකුත් සති...
තුනක් ගෙවුණා
පාස්කුව කලු...
වීලා තිබුණා
සිහිල් වා රැළි..
ඇඟේ එතුණා
මතක උන්ගේ සුවඳ දැනෙමින්
දැවටි දැවටී වැටිලා තිබුණා
ගමේ පල්ලියේ
ගීතිකා ඇසුනා
කුරුසෙටත් ඉහළින්
තරුවක් දිලුණා
අඩක් පෑයූ සඳක් අහසේ
කලු වලාවක් එක්ක වැහුණා...//
No comments:
Post a Comment