අහස් වියන යට: කාලය මැවු වෙනසක අරුමේ...... ( 2 වෙනි කොටස )

පළමු කොටසට >

http://ruchiracreations.blogspot.com/2013/10/1.html?m=0

ෆෝන් එකෙන් යනවනම් මේකෙන් යන්න

http://ruchiracreations.blogspot.com/2013/10/1.html?m=1

කාලය බොහෝ වෙනස් වී ඇත. අපි සෙල්ලම් කල පිට්ටනියේ අද වෙනස් පිරිසක් සෙල්ලම් කරයි.අපි සිටිය පන්ති අපිව පන්නා දමා මල්ලිලාව ලන් කරන් ඇත. මේ කිසිවක් නොදන්නා අයුරින් මලිදව් මෑණියන් අවුරුදු 125ක් පුරවටම බලා සිටින්නට ඇත.

මා මුලින්ම විදු පියසට ඇතුලු වූ හැටි මට තවමත් මතකයට නැගේ. 2004 වසරේ 5 ශිෂ්යත්වය සමත් වී ගමේ පාසලෙන් උසස් පාසලකට ආවේ බලාපොරොත්තු ගොන්නක් හිතේ දරාගෙනය. විදුහල්පතිතුමා අපිව පලමු දවසෙම ප්රදන ශාලවට එකතු කරන් දෙශනයක් දුන්නෙය.මා ලගම ඉදගෙන සිටියේ කෝශලය.

අනපේෂිත ලෙස ඔහුත් මමත් එකම පන්තියට ඇතුලත් විය. එදා සිට අපි දෙදෙනා ගජ මිතුරන් විය. පිට්ටනිය අසල තෙමහල් ගොඩනැගිල්ලේ පිහිටි 6-B පන්තිය මා මුලින්ම ඇතුලත් වූ පන්තියයි.කසුන්, චමල්, යශෝද්, පූර්ණ(කව්ද ඒ දවස් වල හිතුවේ මේ යකා ප්රධාන ශිෂ්ය නායකයා වෙයි කියල) ශසික, කීර්ති, විශ්ව,සුදීර, ශේමාල්, හුලුගල්ල, පියරත්න, කිරි කිරි බෝලෙ, බඩියා, තිනෙත්, රමල්, සෙනාල්, සචිත, චාමර (අද වන විට ආදරයෙ නාමයෙන් කැප කිරිම් ගොඩක් කර අවසන්ය),පූර්නිම(සුදු කිකිලි), ගීතා(අද අප අතර නැත), ශාලින්ද, සන්ජුල

( නම් කාගෙ හරි කියන්න අමතක උනා නම් සමාව බජනය කර සිටිමි)

ඔන්න ඔය යාලුවො සෙට් එක එක්ක තමයි මම මුලින්ම හිටියේ. අපිට උගන්නපු සේනානයක සර්, පාදෙනිය මැඩම්,කොඩිකාර සර්,මලදෙනිය සර්, දීපිකා මැඩම් එහෙම තාමත් අපිට මතකයි.

කාලය ඔහොම ටික ටික ගෙවිලා අපි 9 වසරටත් ආවා. ඒ කාලෙ ටිකක් ආතල් එකෙ හිටපු කාලයක්. පන්තියේ කවුරුවත් ගුරුවරයෙක් නැති වෙලාවට සින්දු කියන්න පටන් ගත්තෙ ඒ දවස් වල.ඉස්සෙල්ලම සින්දු කියලා දන ගහන් වරු ගනන් ඉන්න පටන් ගත්තෙ ඒ කාල.

අහ් තව ටිකෙන් කියන්න අමතක වෙනවා..9 වසරට එන කොට අපේ පන්ති ආයෙ බෙදුවා. දන් නැද්ද ඉතින් වලි එහෙම දා ගන්න කාලෙනෙ.

ඔක්කොටම මනමාල විසේ පටන් ගන්නෙ මේ කාලෙ තමයි.ඉතින් පරණ සෙට් එක අයින් වෙද්දි ජීවන්ත, රන්ජන්, විශ්ව, මන්චනායක (සුපිරි මීටරයක්), යසස්, ගුරුගේ වගෙ අයත් අපිට සෙට් උනා.හුගක් සින්දු කාරයො එතන හිටියා. සින්දු කියද්දි පන්තියම සින්දු කියනවා ඒ දවස වල. අපට හිටිය පන්ති භාර සර් තිලක් සර්.

හැමදාම මොකක් හරි දේකට ගුටි පූජාවක් දීලා තමයි පන්තියෙ වැඩ පටන් ගන්නෙ.සර් ලමයින්ටම ගැලපෙන මරැ චරිතයක්. ජීවිතේට කොන්ඩෙ පීරන් නෑ.සමහර දාට සිප් එක දාන්නත් අමතක වෙනවා. ඒත් පාන්දරම නාලා තමයි ඉස්කෝලෙ එන්නේ. කොච්චර ගුටි කැවත් ලමයි සර්ට කැමතියි. ඒත් මේ ලගදි දවසක සර් ඩෙංගු හැදිලා නැති උනා.

"මචං ඔය සින්දු පොත මෙහාට එවපන්"

"පොඩ්ඩක් හිටපන් මමත් බලලා එවන්නම්"

යසස් කෑ ගහයි.

"අඩෝ මෙන්න සංජුලයට කෙල්ලෙක් ලියුමක් දීලා"

පැති හතරක් පුරාවට ලියැවුනු පුල්ස් කැප් කොලයක් පන්තිය පුරා යයි.

ඔක්කොම වටවී ලියුම කියවයි.ඒ දවස් වල එකසයිස් කොලයක් පිරෙන්න ලියුමක් ලියා ගන්න අපිට බැරිය. ඒ ගැන කීම කොතරම් ඛේදජනකද. ඒත් මුන්ට පෙම් හසුන් නම් ලියන්නට පුලුවන්ය.

"අන්න මචං චොකා එනෝ.ඕක හන්ගපන් ඉක්මනට" එකෙක් කෑ ගසයි.

(චොකා යනු අපෙ 8-9 පන්ති වල අංශ ප්රදාන ගුරුතුමාය. ආදරයට කවුරුත් මේ නම බාවිතා කරයි. පිනාට ලොකු අයියා යන වදන බුරුසුවා කියනවාට වඩා හොද යැයි සිතුනේද මේ කාලයේය)

කාලය ටික ටික ගෙවී ගියේය.

මාධ්ය ඒකකය,
යුනෙස්කෝ සංගමය ( මේ ගැන කියද්දි බංදුමතී මැඩම් නම් අමතක කරන්නම බැරිය.),
කනිෂ්ට දිවිතික අංශ ශිෂ්ය නායක මණ්ඩලය, ශිෂ්ය පාර්ලිමේන්තුව,

විවාද කන්ඩායම,

නාට්ය සංගමය,

හෙරිටේජ් සන්ගමය,

සිංහල සාහිත්ය සන්ගමය ආදි විශාල සන්ගම් ගනනාවක ගොඩක් වැඩ කටයුතු මෙ කාලයෙ සිදු කලා.

වයඹ හඩ ගුවන් විදුලියෙත් මුලින්ම වැඩසටහනක් කරන්න ලබුනෙත් මේ කාලෙ තමයි.

( දාන්න තියන ඇඩ් ඔක්කොම ඔන්න එක පාරම දැම්මා.දැන් ඉතින් මගෙ මාර පම්පෝරිය කියලා කවුරුවත් බනින්න එහෙම එපා. මගේ බ්ලොග් එකේ ඕනම කෙනෙක්ට නොමිලේ ඇඩ් දාලා දෙනු ලැබේ. අවශ්ය නම් මාව අමතන්න හි හී..)

"අහ් මල්ලිලා දැන් කකුල් දෙකම දිගට ඇදලා නේද?"

(නොදොකින් විතරක් නැතුව අක්කෙ එක කකුලක් විතරක් දිගට අදින්නයැ %£>~^<~£*<~)

" මල්ලි හෙට බිස්කට් ගෙනෙන්. උබලා දැන් දික් කලිසම්නෙ. අපිට පාටි ඕන."

"හරි අයියෙ හරි (10 වසරට ආවට වඩා හොදයි €€#^£~~#^)"

"අමතක උනා කියන්න කලිසම් බද්ද ගෙවපන් සිසු සැරියෙ යනවනම්.එක කකුලකට රු.5 යි.කැමතිනම් 10ක් දිලා ඔහොම යමන්. නැත්තං රු.5ක් දීලා එක කකුලක් නමන් යන්නත් පුලුවන් මල්ලි"

ඉස්සර ඉදන් මේක සැරියෙ සම්ප්රදායලු.අලුතෙන් කෙනෙක් ආවමත් බිස්කට් දෙන්න ඕනෙ.

10 ට යද්දි පාටි දෙන්න ඕනෙ. මමනම් ඒ සම්ප්රදයෙ කිසි වරදක් දැක්කෙ නැ.මොකද අපෙ දුකට සැපට සැරියෙ අයියලා අක්කලා අහැමදාම පිට හිටිය නිසා. අපි සින්දු කිවා, කෙල්ලො බයිට් කලා. ඇත්තටම කීවොත් බස් එකෙ යන එක පිස්සුම ආතල් එකක්.

ඒ අතරෙ ඉතින් ගුටි කන්න ගිහින් අනූ නමයෙන් බේරුන අවස්තා ගොඩකුත් තිබ්බා.ඒත් බස් එකේ ගමන හැමදාම රසවත්.

අම්මෝ මමත් කතාව කියන් නැතුව වටේ යනවනෙ.ඔන්න කොහොමෙන් කොහොමෙන් හරි අපි 10 වසරටත් ආවා. 10 දි ආයෙත් පන්ති කැඩුවා. අපි අහු වෙලා තිබ්බේ චතුර සර් ගෙ පන්තියට...

මතු සම්බන්දයි.........