දෙකෙලවර

අහස වසාගෙන වැහි කළු පැමිනේවී

නිමේශයෙන් අහස හඩයි නුඹ යාවී

අවසන් මොහොත තෙක් ආලෝකය දේවී

ඝන වැහි වළා අතරත් හිරු පායාවී

දුකයි සැපයි සම සම අයුරින් වේවී

එකට තබන පා කොහෙ හී හමු වේවී

සරසවියයි වාට්ටුවයි දුර වේවී

හෙටට වඩා මතකය ලස්සන වේවී