නොලියූ කවි

අතිනත අල්ලා පියමං කල හැටි
සෙනෙහෙන් දෑස අරා ..
හිත් තුල ලිය උන නෙත් මත පැටලුණු
විරහව කදුලු දරා ..
දියරැලි බැම්මෙන් වටවුනු මතකය
සෙනෙහස් කඩිති ඉරා..
නොලියූ පෙම් කවි තවමත් ඇති මේ
තනි වුන නුවර පුරා ..

- රුචිර වීරකෝන් -
30.10.2019

මගෙ නම ලියැවුණු ඩෙස් එක අදටත් තියනව ඇති පන්තියෙ මුල්ලේ

දවසේ අවසන් කණිසම තෙක් අපි ඇගිලි ගැන්න
පන්තිය මුල්ලේ..
එක බත් පත කා හිනැහුන සැනසුන සරදම් කරගත්
ඩෙස් පල්ලේ..
පාට පාට හුණු කූරෙන් ලියැවුණු සෙනෙහස ඉතිරුණු
සිව් මුල්ලේ..
මගෙ නම ලියැවුණු ඩෙස් එක අදටත් තියනව ඇති
පන්තියෙ මුල්ලේ..

අවසන් සීනුව අවසන් වරටත් ඇසුනා
නොසිතූ මැසිවිල්ලේ..
අපට උරුම වූ මතකය සිර වූ සුසුම් දැරූ
බිත්තිය මුල්ලේ..
කිරි සුදුවන් කිරි පාටින් බැබලී පාසල් ගිය
ලස්සන කාලේ..
අකුරු කෙරූ හැටි තාම මැවෙනවා අපෙ හිත්
යා වූ පවනැල්ලේ..

- රුචිර වීරකෝන් -
24.10.2019

දෙකෙලවර

අහස වසාගෙන වැහි කළු පැමිනේවී

නිමේශයෙන් අහස හඩයි නුඹ යාවී

අවසන් මොහොත තෙක් ආලෝකය දේවී

ඝන වැහි වළා අතරත් හිරු පායාවී

දුකයි සැපයි සම සම අයුරින් වේවී

එකට තබන පා කොහෙ හී හමු වේවී

සරසවියයි වාට්ටුවයි දුර වේවී

හෙටට වඩා මතකය ලස්සන වේවී

ඔබ නැතුව

ඇහැළ මල් වල ගාව ලස්සනට පිපීයන්

නුඹ එක්ක හිටි කාලෙ මැවි මැවී පෙනීයන්

ගුලේ කැන්ටිමෙ අයිනෙ දාපු ඇක මැවීයන්

තනිව පිය මනින මට පාලු නොම දැනීයන්

මහවැලිය තරමටම බොල්ගොඩත් දිවුරාවි

මොරටුවෙන් පිපි මලුත් ලොවට ජීවය දේවි

ගී සින්දු කුරුටු ගෑ බිත්ති හෙටටත් වේවි

ඉතුරු කල මතක අපෙ කාලයත් වලලාවි

Hiking සෙත් කවි

ඇවිද්ද පය දහස් වටී පිං වේවා

කදු මුදුනෙදි ගිමන් වෙහෙස නැති වේවා

තියන කදු මුදුන් තව ලස්සන වේවා

මෙදා සැරෙත් ආසාවට අපි ආවා

දඹ වැහි නැතිව පොඩි පොද පමණක් වේවා

අව් රැස් නිවා මද නල තව පැතිරේවා

කදු මුදුනෙදි විඩාව අමතක වේවා

හයිකින් උණ ඇති උන් තව ඇති වේවා

මගෙ මව්බිමයි ගහ කොල වැලයි රැකදේවා

කදු නගින්න හිතේ හයිය වැඩි වේවා

කෙල්ලො කොල්ලො හැම දෙවියන් රැකදේවා

වැඩි වැඩියෙන් හයික් යන්න සෙට් වේවා