නොලියූ කවි

අතිනත අල්ලා පියමං කල හැටි
සෙනෙහෙන් දෑස අරා ..
හිත් තුල ලිය උන නෙත් මත පැටලුණු
විරහව කදුලු දරා ..
දියරැලි බැම්මෙන් වටවුනු මතකය
සෙනෙහස් කඩිති ඉරා..
නොලියූ පෙම් කවි තවමත් ඇති මේ
තනි වුන නුවර පුරා ..

- රුචිර වීරකෝන් -
30.10.2019

මගෙ නම ලියැවුණු ඩෙස් එක අදටත් තියනව ඇති පන්තියෙ මුල්ලේ

දවසේ අවසන් කණිසම තෙක් අපි ඇගිලි ගැන්න
පන්තිය මුල්ලේ..
එක බත් පත කා හිනැහුන සැනසුන සරදම් කරගත්
ඩෙස් පල්ලේ..
පාට පාට හුණු කූරෙන් ලියැවුණු සෙනෙහස ඉතිරුණු
සිව් මුල්ලේ..
මගෙ නම ලියැවුණු ඩෙස් එක අදටත් තියනව ඇති
පන්තියෙ මුල්ලේ..

අවසන් සීනුව අවසන් වරටත් ඇසුනා
නොසිතූ මැසිවිල්ලේ..
අපට උරුම වූ මතකය සිර වූ සුසුම් දැරූ
බිත්තිය මුල්ලේ..
කිරි සුදුවන් කිරි පාටින් බැබලී පාසල් ගිය
ලස්සන කාලේ..
අකුරු කෙරූ හැටි තාම මැවෙනවා අපෙ හිත්
යා වූ පවනැල්ලේ..

- රුචිර වීරකෝන් -
24.10.2019

දෙකෙලවර

අහස වසාගෙන වැහි කළු පැමිනේවී

නිමේශයෙන් අහස හඩයි නුඹ යාවී

අවසන් මොහොත තෙක් ආලෝකය දේවී

ඝන වැහි වළා අතරත් හිරු පායාවී

දුකයි සැපයි සම සම අයුරින් වේවී

එකට තබන පා කොහෙ හී හමු වේවී

සරසවියයි වාට්ටුවයි දුර වේවී

හෙටට වඩා මතකය ලස්සන වේවී

ඔබ නැතුව

ඇහැළ මල් වල ගාව ලස්සනට පිපීයන්

නුඹ එක්ක හිටි කාලෙ මැවි මැවී පෙනීයන්

ගුලේ කැන්ටිමෙ අයිනෙ දාපු ඇක මැවීයන්

තනිව පිය මනින මට පාලු නොම දැනීයන්

මහවැලිය තරමටම බොල්ගොඩත් දිවුරාවි

මොරටුවෙන් පිපි මලුත් ලොවට ජීවය දේවි

ගී සින්දු කුරුටු ගෑ බිත්ති හෙටටත් වේවි

ඉතුරු කල මතක අපෙ කාලයත් වලලාවි

Hiking සෙත් කවි

ඇවිද්ද පය දහස් වටී පිං වේවා

කදු මුදුනෙදි ගිමන් වෙහෙස නැති වේවා

තියන කදු මුදුන් තව ලස්සන වේවා

මෙදා සැරෙත් ආසාවට අපි ආවා

දඹ වැහි නැතිව පොඩි පොද පමණක් වේවා

අව් රැස් නිවා මද නල තව පැතිරේවා

කදු මුදුනෙදි විඩාව අමතක වේවා

හයිකින් උණ ඇති උන් තව ඇති වේවා

මගෙ මව්බිමයි ගහ කොල වැලයි රැකදේවා

කදු නගින්න හිතේ හයිය වැඩි වේවා

කෙල්ලො කොල්ලො හැම දෙවියන් රැකදේවා

වැඩි වැඩියෙන් හයික් යන්න සෙට් වේවා

ලස්සනම දවස්

මේ ගෙවෙන්නෙ
හතරවෙනි අවුරුද්ද
කාෂ්ටකේට අහු උන මොරටුවෙ
ඉවසන්න බැරි සීතල විදින.

රෑ වෙනකං ඇක දාල
බෝඩිමට ඇවිත්
ගැහි ගැහී නාල
ඇදට පැනල ගුලි වෙන් නැතුව
ලැප දිහා බලාගෙන නිදි කිරන.

දුක සැප සතුට
බෙදා ගත්ත
එකිනෙකා වැලද ගත්ත
බෙදාගෙන ආශ්වාස ප්‍රාශ්වාස කරපු
උණුසුම් සිහිල් සුලග.

මතක ගොඩට
එකතු වෙන්න හදනව
ජීවිතය විදිපු, දැනුන මතක ටිකට
සමු දියන් කිය කිය.

උබල අපි ගෙව්ව ලස්සන මිනිත්තු
පැය, දවස් ගනන්, සති ගනන්
වලින් හිත අයින් කර ගන්න
පුළුවන්ද
සමුදෙන්න , සමුගන්න?

- රුචිර වීරකෝන් -
26.08.2019

දිනුම

කවි ලියාවි හරි හරියට
ෆයිනල් ගහන එවුන් වෙනුවෙන්..

අපේ හිත් වලත් තිබුනා හරි සද්දෙට
පැතුමක් ඒක උබලා වෙනුවෙන්..

අපේ ඇස් පින් මදි ඇති දැක්මට
උබලා ඉන්න ෆයිනල් එකකට අපි වෙනුවෙන්..

ඒත් කාටත් අමතක නැතුවැති
පහුගිය SLUG හොල්ලපු හැටි අපි වෙනුවෙන්..

Lectures අස්සේ
දවල් රෑ නැතුව
අත් පය කඩාගෙන
නින්ද නැති කරගෙන
නිවාඩු දවසෙත් අව් වැසි වල
තෙමීගෙන
උබලා දත කෑවෙ
මේ පාරත් cup එක ගේන්න,

කමක් නෑ බං උබලා උපරිමේ මහන්සි උනා
අපි ඒක දැක්කා
නැති උන දේවල් ඔහේ ගියා දෙන්
දිනලා වරෙන් අද Match එක
නිකං නෙමේ
වීරයෝ වගේ Record එකක් තියලා
පෙන්නලා වරෙන් අපේ උන්ගෙ හයිය
අපි බලන් ඉන්නවා එතකන්
♥️♥️♥️

- රුචිර වීරකෝන් -
10.08.2019

ඇතුගල්පුර අහස යට

ඇතුගල සෙවනේ ආගිය තැන් වල 

අපේ මතක ඇත ලියවීලා.. 

පාසල් නිම වී කල්ලි ගැහුන හැම 

මං මාවත් ඇත වෙන් වීලා.. 

අපි එක් රොක් උනු හවසට හම්බුනු 

සුපුරුදු තැන් නුහුරුම වීලා.. 

අපෙ උන් ඇවිදපු අපෙ උන් දගකල 

තැන් ඇත අද වෙන අයගෙ වෙලා..

කටු පදුරු මැද සඳ එළියෙ හැඩ

රෑ අහස යට
සඳ මඬල දැක
සිහි කලත් අපි
ගෙවු රැයක්

සිය ගණන්
ඔවුනොවුන් එක්වෙන
තරු පිරුණු
සුන්දර දිනක්

මගේ දරුවන්
කුස දරන් ඇය
අදට හරියට
පස් මසක්

ගෙදර යන්නට
නිවාඩුව වැටි
තිබුණි පෙර සිට
තුන් දොහක්

වන්නි කැළයේ
දෙපා නොමැතිව
අදට හිරවී
සත් දිනක්

වැස්ස

කඩා හැලෙන වරුසාවත් ගොරෝගෙන

මහ හයියෙන් හුලං හමයි කඩාගෙන

සීතලෙ ගැහි ගැහී රෑ නිදි වරාගෙන

පැවරුම් කරා ඇති නිදියමි පොරෝගෙන

සද වලාව

ඔබේ උකුලෙන් ඔලුව තියන් අහස දිහා බලන්න 

ගස් අස්සෙන් පෙනෙනා හද වලාව මට දකින්න

අපේ වෙලා මුමුණපු ඒ කවි ගී රැල් අහන්න

ආසයි මට ආයෙත් ඒ අතීතයට දුවන්න 

- රුචිර වීරකෝන් -

කිරි සුවද

කිරි සුවඳක් තවම කොහෙද පුංචි පුතේ

අඩු මාසෙන් ඇවිදින් නුඹ හිටියෙ පුතේ

එලි වෙනකං නුබ ගැන ලතැවුණා පුතේ

අම්මා නොවෙමි නර්ස් නැන්දි මමයි පුතේ

- රුචිර වීරකෝන් -

Until we meet again

I found,

Countless number of beautiful smiles

Thousands of beautiful souls

Hundreds of warm hugs

Dozens of  beautiful jives

I collected,

So many incredible people 

Lifetime memories 

Countless experiences 

Times of good and bad

Where I found AIESEC

Which,

Made my passion 

Taught me life

Gave me courage

Trained me to get up

It is hard to say Good Bye

So let me to finish like this

“Untill we meet again”

වැහි දවස්

සුමනදාසෙ මැද මිදුලම වැස්සේ වැහෙනවා

ගල් බංකුවෙ අයිනෙ එලිය බැලෙනවා

පුංචි පුංචි වැහි කැට අල්ලන්න හිතෙනවා

ඔබත් එක්ක ආයෙත් එහි ඉන්න හිතෙනවා

- රුචිර වීරකෝන් -

කට්ට තමයි පට්ට

කවි ලියන්න හිත කියනව තාමත් මහ රෑට

Drawing උඩ නින්ද යනව ඇද පේනව සැපට

මදුරු පැටව් ගී කියනව ලංවීගෙන කනට

බල කරවල වගේ හිතන් රහට කනව කට්ට

පැය ගානක් වැඩ කරලා ඔරලෝසුවෙ කට්ට

උදේ ඉදන් පැනල් දැම්ම හැබැයි ඒක පට්ට

බිස්කට් ටික හුලං වැදිල කන්නත් නෑ බඩට

උදේ එකත් දවල් කනව කාසි ඉතුරු වෙන්ට

වාස්තු ට්‍රෙන්ඩ් එක කීවට හැමෝම මෙහෙ එන්ට

උබල දන්නේ නෑනෙ කරුම අපි ගෙවනා ගැහැට

ගේ දොරවත් දැකලා නෑ පහුගිය තිස් දොහට

මේ ඔක්කොම දගලන්නේ ඩිග්‍රිය අර ගන්ට

විදිනා දුක රහට පෙනෙයි අවට ඉන්න උන්ට

අපිත් එහෙම යසට රගයි උන්ට ආස වෙන්ට

කොච්චර වැඩ මැද්දෙ උනත් ආතල් මේ කට්ට

පහට වඩා ඉන්න එපා ඉවර කරන් යන්ට

- රුචිර වීරකෝන් -

නොනිදන නගර

නොනිදන සරසවිය කියලා කිරුළු දරා

මොරටු නාමෙ අංක එකට කෙහෙළි දරා

රටේ උන්නු මීටර් ටික එකතු කරා

ලොව ජයගන්න උන් හැමදෙන මෙහෙය කරා

උදේ ඉදන් රෑවෙනකන් වැඩ තිබ්බා

පාඩම් පැවරුම් කරන්න රෑ තිබ්බා

ඒ අස්සේ ක්‍රීඩාත් ජයටම තිබ්බා

ඇක අස්සෙත් අපේ එවුන් නම තිබ්බා

සතිය පුරා ඇක දාන්න වෙලා නැත

ඒ අස්සේ අනික් වැඩත් එමට ඇත

නොනිදා කරන්නට වැඩ ගොඩගැසී ඇත

10 පසුවෙන්න පෙර යා යුතුව ඇත

අකුරු වලට මම මගෙ දුක පෙරලූවා

සරසවියයි ගෙදර දුරයි හිත         කීවා

ගෙදර වගේ නෑ කැන්ටිමෙ බත    කෑවා

ලෙඩ උන විටදි අම්මත් නෑ දුක     කීවා

ඒ දුක මකන්නට මම අද කවි       ලීවා

ආවර්ජන

 

අවාරයේ පිපුණු මල් ❤️

තැනින් තැන මල් පොඩිති විසිරුණු
නිතර ආ ගිය පුරුදු පාරේ
බංකු බැමි මත දෑස පැටලුණු
සිහින මාලිග තැනූ කාලේ
අපෙ අපේමයි ලොවක් සාදපු
සරසවියෙ අපෙ මුල්ම කාලේ
කජු කැලෙත් නැත ඔයත් අද නැත
ඔයා මට දුන් සොඳුරු ආලේ


භවනෙ තනිවී තනිව හිනැහුණු
කතා කියවූ සොඳුරු කාලේ
එක කුඩේ යට එකට තියැවුණු
සිහින් පා යුග නැටුව තාලේ
ගමන වෙහෙසයි හිතට පාලුයි
තනිව ගතවුණු අපේ කාලේ
තබමි පියවර මොරටුවෙන් පිට
මතක ගුලි කර අපේ ආලේ

උපන්දින සුභ පැතුම

දෑගිලි තුඩින් කල මෙහෙයන් අපමණය
සුව වූ දිවි ගනන් කිව නොහැක කොපමණය
රෑ නිදි වරා දිවි රැක්කෙමි මෙපමණය
වෙදදුරු නොවෙමි හෙදියක වෙමි අපමණය

ලස්සන නිය රටා මැවුමට උරුම නැත
ඩියුටි ඉවර වී හවසට ගෙදර නැත
දීවා රැයක් නොබලා shift දමා ඇත
එහෙව් හිතේ වෙන දේකට ඉඩක් නැත

වැඩ වැඩි උනත් දුක වැඩි උනත් වාට්ටුවේ
පිපෙනවා පුංචි පෙම් මල් නුබෙ සාත්තුවේ
නිළ ඇදුමට බර වැඩි උනත් වාට්ටුවේ
පොඩි මිස් නුබයි මගෙ හිත් ගත් යාප්පුවේ

Lectures අහන් notes ලියන් මම ඉන්නේ
පුංචි නර්ස් ward එකේ ඔබ ඉන්නේ
මගෙ හිත ඔහෙට දුවනා හැටි ඔබ දන්නේ
ඔය පොඩි හිතේ ආදරයයි සිහි වෙන්නේ

-රුචිර වීරකෝන් -
28.03.2019

ආදරිය මග බලාගෙන ඇති ඔයා සිටි මෙන් ඉස්සර

නිමිත්ත:

අහම්බෙන් ෆේස් බුක් වෙබ් අඩවියේ දුටු කවි පෙලක් දැකීමෙන් හදිසියේ
සිතට ආ වදන් ගලපමින් විනාඩි කිහිපයකදී ලියූ පිලිතුරු කවි පෙලකි.

නිමිත්ත වූ කවිය:

දෑත් පැටලුනු ඉස්සර
මතක තියලා දුර ගිය
නුබේ ඇස් දෙක ඔච්චරට ඇයි
හීනවලදිම ලස්සන....

හුරුව ඇති තැන් දැක්කම
ඉවෙන් පය ගිය ඉක්මන
ඕන තරමක් දවස් තියනව
නුබම කියලා රැවටුන....

කවියෙ පදවල එක්වුණ
සුවඳ තවරා වෙන්වුණ
එදා උණුහුම අදත් දැනෙනව
නුබේ පපුවට ගුලි වුණ....

- සක්ෂිමා -
(කවියක් පමණි)

පිලිතුරු කවිය :

දකින විට ඔය ලස්සන 

කැරලි පැටලුනු කෙස් ටික

ඇයිද කියලා හිතෙනවා දැන්

තනිකලේ නුබ ඉස්සර..

හුරුව ඇති තැන් අතහැර 

පය තැබූ හරි ඉක්මන

ඕන තරමක් දවස් තියනවා

ඒ මතක මැද තනිවුන..

කවියෙ පද මෙන් ඉස්සර 

උරුම නෑ එක් වන්නට

ආදරිය මග බලාගෙන ඇති

ඔයා සිටි මෙන් ඉස්සර..

අපි හැමෝම සුදු මිනිස්සු අපේ කථා වල 🤭

පාට දෙකෙන් පාට කරපු ලෑල්ල කළු         සුදු

දාම් උනත් චෙස් ඇද්දත් පිල් දෙක කළු     සුදු

අපේ පිලෙත් අපේ ලොවෙත් හිතුවත් අපි    සුදු

වෙනත් කථාවක ඔබ කලු විය හැක නොව සුදු

ඉර මැදියම

කපාගෙන වා සිහිලස
නුබට වැදී ඉර මැදියම
දැවූයෙද නුඹෙ සියොළඟ
සපතේරු පිය සෙනෙහස

මිරිවැඩි අරන් දෑතට
කිළුටු තැවරුණු අත්ලෙම
මසා නිම කල සඳ
හම්බකර ගත් සොච්චම

දරු පැටව් බලාගෙන ඇත
තමාටත් කුසගිනි එත
ගිනි අව්ව අහිංසක නැත
නමුත් ඉවසිය යුතුවැත

~සිව් අවුරුද්ද ~

වල ගැසුණු මිරිවැඩියෙ ඩයි දැමූ නිල් ඩෙනිමෙ
තැනින් තැන ඉරුණු තැන් තියෙනවා..
තිහට ගත් බත් තලිය තව පහක් වැඩි වුණිය
මාසෙ වැය පිරිමහන්න තියෙනවා..
මහපොළත් පරක්කුය දින දෙකක් එහෙමමය
Assignments අපි දිහා රවනවා..
අහර නිසි රස නැතිය වියදමක් කර බැරිය
දෙදාහක් අම්මටත් යවනවා..

මල් වැටුණු සරසවියෙ ඉරි ඇඳපු මහ පාරෙ
හෙමි හෙමින් අපේ අඩි තියනවා..
එකට පොත්පත් බලන එකම ඩිග්‍රිය කරන
අපෙ උන්ම කාරයෙන් දුවනවා..
දේශනය නිම වීලා Pizza Hut, Burger King
මචං උඹ එන්නැද්ද අහනවා..
තිබුණ නම් ඒ සල්ලි ඇද්දහැකි මාසයක්
හිත යටින් මටම මම කියනවා..

අනේ අපෙ ඉරණමත් උන් අතින් ලියවිලා

දෙකපුලෙන් පිපි හමන රෝස පෙති මැලවිලා

කිටි කිටියෙ සිර කරපු බොත්තමක් ගැලවිලා 

සීලිමේ පටි අතර මකුළු දැල් හිරවෙලා 

වසන්තෙට සිටි කුසුම සීතලෙම පොඩි කලා

උන ගැනෙයි සීතලයි අම්මලා බය වෙලා

අපෙ කරුම විපාකය කෙසේ හෝ ලියවිලා

උන් තැලුව අපි තැලුන සමාජෙක මතුවෙලා

අපිට මොන යුක්තියද වතුකරේ ඉපදිලා

මොරටුවෙත් රොබොරෝසියා පිපෙනවා

හිරුට ගිය වැලි කතරෙ දිය බිදක් නැති පොලවෙ

තැනින් තැන පතොක් මල් පිපෙනවා

Assignments,schedule අතරෙ තරගයට යන සිතේ

කොහෙන් හෝ සමාධිය සොයනවා

උසට බැදි හීන පතරෙ GPA වලට යටවුණු උන්ගෙ

හිත් වලත් ආදරේ තියනවා

සමීකරණ, අනුකලන, දිග පලල සුලු වෙවී

මොරටුවෙත් රොබොරෝසියා පිපෙනවා