ඉර මැදියම

කපාගෙන වා සිහිලස
නුබට වැදී ඉර මැදියම
දැවූයෙද නුඹෙ සියොළඟ
සපතේරු පිය සෙනෙහස

මිරිවැඩි අරන් දෑතට
කිළුටු තැවරුණු අත්ලෙම
මසා නිම කල සඳ
හම්බකර ගත් සොච්චම

දරු පැටව් බලාගෙන ඇත
තමාටත් කුසගිනි එත
ගිනි අව්ව අහිංසක නැත
නමුත් ඉවසිය යුතුවැත