උළු වහලෙට මකුළු දැලින් රටාව වැටිලා
මහ ග්‍රීෂ්මෙ දරාන උන් කතා කියනවා
බූව තියෙන කොළ අතු මිට රිටකට බැඳලා
අතු මිටියෙන් වහලය ඇමදුව සිහිවෙනවා
පරාලයයි යටලීයයි ටික ටික දිරලා
අපිටත් නොකියම කාලය හනිකට දුවලා
මේ බිම දුව පැන ඇවිදපු කාලය මැවිලා
මගේ පුංචි අතීතයේ මම සිරවීලා
ඉසුරු සොයා වාසිටියට ගිය දා ඉඳලා
අම්මේ නුඹ සිහිවෙනවා බඩගිනි දැනිලා
බත් ගුලිකර ඉස්තෝප්පු පඩියේ ඉඳලා
මට කවාපු හැටි මැවෙනවා හිත මගෙ රිදිලා
හිතුවත් අපි අයිතිය ගෙදරට තව කියලා
අපේ වැඩයි අපිවම පිටමං කර දාලා
ඉඳහිට ගෙට ගොඩවෙන්නට යන්නට හිතිලා
දුටුවෙමි ඒ අතීතෙ ගේ එක්කම දිරලා
ඉස්සර මං බලාන උන් පඩියේ ඉඳලා
අප්පච්චී ඉන්නවා අද මං එයිද බලා
මගෙ වියදම යවන්න වැඩියෙන් වැඩ කරලා
උස මහතට හිටිය ඔහුත් දැන් වැහැරීලා
අපෙ කටහඬ ආලය සිනහව ඉතිරීලා
තිබිච්ච ගේ පාලු වෙලා අඳුරේ ගිලිලා
හීන පස්සෙ දිව්වා ඔක්කොම මඟ දාලා
සතුට තිබුණු තැන හොයනවා මම නැවතීලා
No comments:
Post a Comment