"අහිමි වී ගිය මිතුදම" (මට මගේ නොවන මගේම සොහොයුරියක් හිටියා)

හිතට සෝ සුසුම් හුගක්.. 

අනවසරයෙන්ම ඇතුලු වෙයි,

සිහිපත් වෙයි ඒ සුමිහිරි මතකය...

ගත කරපු කෙලි දෙලෙන්,

මගේම සොයුරියක් වූ ඔබත්,

ඔබේ මවගේම පුතෙක් මෙන් වූ මමත්,

කල කී දෑ....,

අත්තටම සුන්දරයි

ඒත් එදා ඔබටවත් මටවත් ,

ඒ මිතුදමට....,

හුගක් ආයුශ නොමැති බව ,

නොදැනීම අරුමයකි

ලදක් වුවත් ඔබේ හිත ..,

උනු කල නොහැකි කලු ගලකි,

සියල්ල සැනෙකින් අමතක වී ඇත

අලුත් සොයුරන් හමු වී ඇත

ඒ ඔබටය....,

ඒත් මම තාමත් ඇතුගල පාමුල

අපේ මතක සුවද අතරේ

සිරවී සිටින්නෙමි

අහිම දෙයකට ලොබ බදිමින්

සියල්ලම ......

නැවත ආරම්භයට පැමිණ ඇත

ඔබද මමද ,

නැවත ආගන්තුකයන් වෙමින් පවතී

 

ඇස් මානයේ පෙනි පෙනී තිබුණත්

ඔබ දුරස් වනු දැක දැකත්

එය වළකන්නට නොහැකි වීමට තරම්

දෛවය මට සරදම් කල හැටි 

හරියට....

ක්ශේක්ස්පියර්ගේ ශෝකාන්තයක් වගේ...

(සැ.යු:- දැන් කවුරුවත් අහන්න එපා මේක මට වෙච්ච සීන් එකක්ද කියලා. මේක වෙන කෙනෙක්ට වෙච්ච සීන් එකක් අදාල එක්කෙනා තොප්පිය දාගෙන ඇති. කාටවත් උසුලු විසුලු කරන්නේ නැතිව කලාත්මක හැගීමෙන් විතරක් මේක රසවිදින්න කියලා හැමෝගෙන්ම ඉල්ලා සිටිනවා)